Vol verwachting klopte mijn hart toen ook ik een grote A4-enveloppe van de rijksoverheid thuis kreeg. Waar in de a5-enveloppen meestal ellende zit (btw betalen, vennootschapsbelasting betalen, aangifte doen, …) zat hier een verrassing in. Mijn voorlopig energielabel was gearriveerd.
Helaas bleek het een label C, terwijl ik in 2010 mijn label had laten afmelden met label B. Dit euvel bleek gelukkig al snel opgelost. Bij inloggen op www.energielabelvoorwoningen.nl had ik toch een label B. Kennelijk iets niet helemaal goed gegaan met mailmergen. Verder verliep het proces redelijk vlekkeloos. In vijf minuten had ik mijn hr-ketel en zonnepanelen ingevuld en de “bewijsstukken” (een bestelling en een paar foto’s) ingestuurd.
Echter, naast eigenaar-bewoner speel ik ook voor huisjesmelker nadat ik ben gaan samenwonen zonder afstand te doen van mijn oude woning. Geen betere methode om je te verdiepen in woningverhuurders (mijn klanten), dan er zelf één te worden. Nadat ik keurig had ingevuld dat mijn appartement een appartement was (midden-midden, dus met bovenburen), waren de site en ik het snel eens dat het label B klopte. Schattig dat ik daarna nog een vriendelijk advies kreeg om eens na te denken over zonneboilers of zonnepanelen.
Ik vond direct een adviseur die in zijn logo noteerde dat hij alle woningen voor 15 euro controleert (en goedkeurt neem ik aan, want echt controleren kan je er niet van doen).
Als “energie-professional” vraag ik me toch af waar dit goed voor is:
- de gegenereerde adviezen (zonnepanelen op een appartement met bovenburen) zijn niet heel hoogvliegend
- de controle is niet heel duur, en daarmee de kwaliteit van de controle beperkt.
Maar goed, Brussel is weer een dienst bewezen en heel veel pijn zal het eigenaren die hun woning verkopen niet doen. En we vinden vast wel een ander middel om eigenaar-bewoners te overtuigen van de grote kansen die er zijn om hun woningen te isoleren. Maar deze kunnen we afschrijven.