Gisteren zag ik er één. In het wild. Een vaccin-weigeraar. “Ja, want er zijn van andere vaccins ook batches waar kinderen onvruchtbaar van werden. En ik wil er niet over vijf jaar kanker van krijgen.” Ik reageerde lomp: “Wat wil je dan wel? Dat alle andere mensen het maar nemen zodat jij niet hoeft en we toch gered zijn?”. Daarmee viel het gesprek dood. Dit was ook de moeder die ik veel zie stressen, over school, werk, kinderen, … Het houdt niet over.
Bij mij hield het dit jaar wel over. En dus was het simpel om wat bij te dragen. Vanuit huis werken deed ik al. De juf van mijn oudste liep wat vast met online-ict, en ik ben daar handig in. Ik had het netwerk om met 23 corporaties een start te maken rond de transitie naar elektrisch rijden in de huursector (www.hurenenladen.nl). Ik kon zonnepanelen, een hybride warmtepomp en een laadpunt kopen voor mijn nieuwe huis. En er bleef geld over voor een mooie donatie aan 3FM Serious Request – help de Zorgverleners die tegen corona vechten. Dit jaar besefte ik meer dan alle andere jaren hoe goed we het hebben. Met een mooi huis, gezonde kinderen en familie, goed betaalde banen.
Maar zo is het niet voor iedereen. Een hoop mensen hebben moeite om mee te komen. En iets doen voor de gemeenschap, een hoger doel, is dan soms veel gevraagd. En dan zijn vage facebookberichten dat het allemaal onzin is, die klimaatverandering/corona/vluchtelingen/… een welkom excuus.
Maar voor de strijd tegen Corona en Klimaatverandering hebben we iedereen nodig. Zo zei mijn overbuurvrouw: “Tsja, het voelt misschien niet heel fijn, dat vaccin. Maar ja, dit zoals we nu leven, is ook niks.” Laten we volgend jaar en de jaren erna proberen iedereen mee te nemen, in de strijd tegen Corona en klimaatverandering. En laat ik wat minder lomp doen, zeker tegen die vaccin-weigeraar. Want volgend jaar staan we weer schouder aan schouder op het schoolplein. En voor de strijd tegen klimaatverandering zullen we nog decennia schouder aan schouder moeten staan.
